Liam Bailey

Luister je naar Liam Bailey's nieuwste album Zero Grace, dan lijkt het alsof de singer-songwriter inhaleerde in het Nottingham van 1970 en nu pas uitademt - in een diepe, zwaarbeladen zucht. Alsof hij eigenlijk naast Toots and the Maytals op het podium had moeten staan. Sowieso is Bailey een artiest van de lange adem: in 2010 bracht Amy Winehouse zijn eerste EP's uit op Lioness Records, volgde enig succes en toen lange tijd niets. Maar de laatste jaren beginnen de stuivers écht Baileys kant op te vallen. Met behulp van onder meer Leon Michels is zijn melancholieke, rokerige reggaegeluid inmiddels volgroeid en spannender dan ooit. Een heel leven in verdeeld, racistisch Engeland in muziekvorm - met op de voorgrond: hoop.