Hamraaz

Ver van huis vonden Lucie Lelaurain en Khorshid Dadbeh elkaar in een gedeelde liefde voor modale muziek en maqam, een traditioneel Arabisch toonstelsel. Lelaurain groeide op in de Franse Alpen, maar raakte verslingerd aan de doedoek, een Armeens blaasinstrument; Dadbeh leerde in haar geboorteland Iran onder meer de tanbour spelen, een soort luit. Op het Rotterdams conservatorium was de zaak gauw beklonken: Hamraaz is de onbegrensde bundeling van beide krachten. De twee gaan zeer eerbiedig om met de regionale muziektradities waarmee ze opgroeiden en die ze jarenlang hebben bestudeerd, maar hoe meer ze spelen, hoe ambitieuzer Hamraaz wordt. Noem het 'folk-futurisme': tussen alle werelden creëert dit duo iets nieuws, iets magisch.