De Fotohoek

Met Tom van Huisstede

Bij het verslaan van alles wat er uit de machine rolt hoort steevast een ploeg fotografen die de boel verbeeldt. Gewoonlijk komt het clubje elkaar minstens tweemaal per jaar tegen, namelijk op Vlieland in de festival-fotokeet en backstage, in het publiek, bij de viskraam, in de duinen of diep in het bos. De fotografen zagen artiesten zwemmen in de Noordzee en woonden ochtendrituelen in pyjama bij. Al jaren vormt Vlieland hun speelplaats. En inmiddels komen we hen ook op allerlei andere plekken tegen.

In deze rubriek kiest een fotograaf vijf beelden om nog eens naar terug te verlangen. Vandaag een terugblik met Tom van Huisstede. Vijf jaar geleden komen aanwaaien als vrijwilliger die toevallig ook van fotograferen hield, vandaag de dag onze huisfotograaf en -ontwerper. Herken hem aan de bruine krullen, roze blos en pastelkleurige ribbroeken. Ditzelfde kleurenpallet kenmerkt zijn werk. In deze serie zijn dat portretten van Jacco Gardner, Shame, en nog drie acts die op Into The Great Wide Open stonden.

Hoe ben je bij Into The Great Wide Open verzeild geraakt? 
In 2016 had ik mij aangemeld als vrijwilliger. In het aanmeldformulier had ik aangegeven dat ik ook fotografeer. Dat is toen door Noortje - de vrijwilligerscoördinator - opgepakt en die vroeg me toen om voor dat jaar de vrijwilligers op de foto te zetten. Nadat ik dit een paar dagen deed kreeg ik de vrijheid om ook bij concerten te fotograferen. Dat viel blijkbaar in de smaak waardoor ik in de loop van het weekend steeds meer leuke kansen kreeg om beelden te schieten. Uiteindelijk heb ik toen ook een portretserie mogen maken van artiesten die dat jaar op Vlieland speelden. Zo snel kan het gaan! Ik voel daar nog steeds veel dankbaarheid voor. 

Met welk gevoel denk je terug aan fotograferen op Vlieland?
Altijd warm. Aan elk beeld zit vaak een herinnering of gebeurtenis die mij weer terughaalt naar dat moment. Iedereen op Vlieland voelt ook altijd opener. De mensen, de artiesten. Heerlijk. 

Wat zijn je vijf lievelingsfoto's van de edities dat je fotograaf was? 
Ik moest even tellen. Maar ik fotografeer alweer 5 jaar voor het festival. Dus het lijkt mij leuk om van elk jaar mijn favoriete beeld te delen. 

2016
Ik kende het werk van Jacco Gardner nog niet. Maar ik werd aan hem gekoppeld om een portret van hem te maken vlakbij Bij De IJsbaan, waar hij zou gaan spelen. Die avond speelde hij een hele interessante set waar hij muziek maakte bij een film. Zou hem heel graag nog een keer willen portretteren. Maar volgens mij zit hij in Portugal nu?

2017
Jimme (destijds markting, red.) had mij ingeroosterd voor Shame, want dat zou ik leuk vinden zei -ie. En wat had hij gelijk. Deze show had mij bij de eerste noten (Dust on Trial) meteen in zijn greep. Ik moest daarom daarna met ze praten in de backstage. Echt de aardigste jongens en we klikten meteen op het gebied van muziek. Weet nog goed dat ik de band Corridor aan Eddie, de gitarist liet horen. Tot op heden nog steeds zijn favoriete band. Leuk. 

Sinds die ene ontmoeting op Vlieland heb ik geen een show van ze gemist in Nederland en mocht ik zelfs afgelopen jaar de making of van hun tweede album fotograferen in La Frette Studios in Parijs. 



2018
Snail Mail, een van de leukste ontdekkingen in 2018 stond dat jaar op het festival. Ik had toen net mijn nieuwe analoge camera. Dus het was nog wel even spannend of alles goed zou gaan. Maar het resultaat liegt er niet om. 

In de backstage zong zangeres Lindsey Jordan het nummer ‘Iris’ van Goo Goo Dolls met haar band. Een nummer dat Phoebe Bridgers een paar jaar later zou coveren. Maar weet, Snail Mail was eerst!

2019
Het laatste fysieke festival dat we met z’n allen hebben mogen meemaken. Oh, wat mis ik het. Maar even terug naar het verhaal. Opzich recht voor zijn raap. Ik had met Elena Tonra van Ex:Re afgesproken voor een portret achter het podium bij De Open Plek. Ze vond foto’s heel spannend zei ze. Dus we namen lekker de tijd. Heb daar heel veel geleerd over rust nemen bij het maken van een portret. 



2020
Het jaar 2020. Het jaar dat we geen festival meer hadden. Ons team moest iets anders verzinnen. En het plan zou De Uitzending gaan heten. Een 1,5 uur durende TV special die werd uitgezonden door de NTR. 

Een van de gasten was Spinvis. Hij speelde als rode draad door De Uitzending een concept genaamd De Overkant. Een reis over het eiland dat uiteindelijk op het strand eindigde. In mijn hoofd had ik het idee om Spinvis tijdens het gouden uurtje op het strand te fotograferen. Helaas door een paar extra nummers was de zon al onder. Wat resulteerde in dit portret, eentje waarbij ik aangenaam verrast was door het eindresultaat. Onderbelicht, bewogen, maar wél een sfeer waar ik iets bij voelde. 

Waar ben je nu mee bezig? 
Sinds 2018 werk ik als ontwerper/fotograaf voor Into The Great Wide Open. De afgelopen tijd hebben we veel mooie dingen mogen maken ter alternatieve invulling voor het festival. De komende tijd gaan we ook allemaal mooie dingen aankondigen waar we achter de schermen hard aan hebben gewerkt. Zin om dit allemaal met jullie te delen binnenkort.

Meer over Tom is te vinden op zijn website, www.tomvanhuisstede.com, of zijn Instagram-pagina.